Psychologia to nie tylko emocje i relacje. Planszówki pozwalają rozwijać wiele „psychologicznych” umiejętności, dla przedszkolaka nawet czekanie na swoją kolej jest nową, unikalną zdobyczą, która w dorosłym życiu ma doniosłe znaczenie. Odraczanie gratyfikacji i nauczenie się tego, że frustrację da się znieść to fundamenty zdrowia psychicznego. Tę i wiele innych zdolności, można z powodzeniem trenować w zabawie i w trakcie gry. Praktycznie każda gra może wyposażyć w wartościowe umiejętności, sukces zależy od tego kto, w jakim celu i w jaki sposób jej używa. Poznaj 5 gier z psychologią w tle.

Gry terapeutyczne opisaliśmy wcześniej. Dziś opisujemy gry przeznaczone do zabawy, które można wykorzystać w terapii lub pedagogice. Sprawdzą się także jako łamacz lodów, sposób na nudę w podróży czy po prostu jako prezent.

Tym razem pod każdym tytułem zawarliśmy nasze propozycje na modyfikację rozgrywki. Jeżeli masz inne pomysły śmiało podziel się w komentarzach!

Białe/Czarne historie

Dla kogo: Białe Historie przeznaczone są dla dzieci, zaś Czarne dla dorosłych

Rozwija: myślenie logiczne, kreatywność, wytrwałość, umiejętności komunikacyjne.

Rozgrywka: Gra zawiera karty, które opowiadają mroczne historie. Na jednej stronie znajduje się lakoniczne i intrygujące zdanie, ogólnie opisujące jakieś wydarzenie. Z drugiej strony znajduje się dokładny opis wydarzenia, z którym zapoznaje się tylko narrator. Pozostali gracze dysponują jedynie krótkim opisem, ich zadaniem jest dociec prawdy za pomocą pytań typu „tak-nie” zadawanych narratorowi.

Plusy: małe opakowanie, można grać praktycznie wszędzie, niska cena

Minusy: ograniczona ilość historii w opakowaniu, na szczęście jest wiele wersji gry.

Pomysł na modyfikację: historie można wymyślać samemu, kiedy już pojmie się ogólną zasadę, według której są konstruowane.

Story Cubes

Dla kogo: od 6 roku życia, ale młodsze dzieci też dadzą radę. Zawiera małe elementy.

Rozwija: kreatywność, elastyczność i giętkość myślenia, czekanie na swoją kolej, aktywne słuchanie, oraz inne umiejętności komunikacyjne.

Rozgrywka: Gra składa się z dziewięciu kostek, na których znajduje się po 6 obrazków/symboli. Zadaniem gracza jest opowiedzieć historię, która będzie zawierać wszystkie wylosowane symbole. Zasady można jednak stworzyć samemu, kostki dają pod tym względem prawie nieograniczone możliwości. 

Plusy: bardzo uniwersalna, możliwość dokupienia dodatkowych kostek z tematycznymi symbolami, atrakcyjna cena, kompaktowe opakowanie sprawdzi się w podróży.

Minusy: zawiera małe elementy, które można zgubić lub zjeść. Zaleca się ostrożność J

Pomysł na modyfikację: instrukcja może być np. bardziej precyzyjna „Z wylosowanych symboli stwórz reklamę jabłka”, „Dopowiedz dalszy ciąg znanej historii”, „Wybierz symbol, który najlepiej pasuje do słowa x”. Można także stworzyć jedną długą historię, ale każdy z graczy musi rozpocząć swoją opowieść od „na szczęście” lub „niestety”. Inspiracją mogą okazać się także dodatki: oswajanie lęku przed szpitalem może być łatwiejsze z dodatkiem „medycyna”.

Dixit

Dla kogo: dedykowana dla graczy od 6 roku życia, ale młodsi też dają radę.  

Rozwija: wyobraźnię, kreatywność, zdolność opowiadania historii, myślenie, umożliwia trenowanie mentalizacji.

Rozgrywka: każdy z graczy dysponuje pięcioma kartami z niejednoznacznymi obrazkami. Jeden z nich – narrator – wybiera spośród swoich kart jedną i mówi skojarzenie do niej. Pozostali gracze nie wiedzą, co to za obrazek. Ich zadaniem jest wybrać wśród swoich kart taką, która najlepiej będzie pasować do skojarzenia narratora. Wszystkie karty są tasowana, a następnie prezentowane graczom. Należy obstawić, która z kart została wybrana przez narratora, czyli wskazać tę, która oryginalnie pasowała do skojarzenia. Jeśli skojarzenie było zbyt proste (wszyscy zgadli) lub za trudne (nikt nie zgadł) narrator nie otrzymuje punktów. Pozostali gracze dostają punkty, gdy uda im się prawidłowo wskazać kartę narratora lub zwieść pozostałych uczestników gry.

Plusy: piękne karty, dużo dodatków, ogromny potencjał.

Minusy: nowa gra jest dość droga. 

Pomysły na modyfikacje: W związku z tym, że karty do Dixit są bardzo niejednoznaczne, sposobów ich wykorzystania może być o wiele więcej. Za pomocą kart można opowiadać historie, sny. Można zagrać w wersję logiczną i zgadywać, która karta została wybrana za pomocą pytań typu „tak/nie”. Jeśli masz inne pomysły na wykorzystanie Dixit podziel się nimi w komentarzach!

Pucio

Dla kogo: dla wszystkich fanów Pucia, w różnym wieku, nawet dla rocznych dzieci.

Rozwija: mowę i myślenie logiczne, motorykę oraz zdolności wzrokowo przestrzenne.

Rozgrywka: seria gier o Puciu to tradycyjne puzzle, puzzle ze skojarzeniami, obrazki w wyrazami dźwiękonaśladowczymi itp. Każdy fan Pucia znajdzie coś dla siebie. Oczywiście puzzle czy gry w skojarzenia można znaleźć w innej oprawie graficznej.  

Plusy: znany wielu dzieciom bohater, jakość wykonania

Minusy: —

Pomysły na modyfikacje: Obrazkówze „skojarzeń” możnaposzukiwać w książce o Puciu (przeszukiwanie pola uwagi, planowanie). Można także poprosić dziecko/dzieci aby jak najszybciej odnalazły w domu jakiś przedmiot znajdujący się na obrazku (motoryka duża, refleks, pamięć).  

Potwory do szafy

Dla kogo: gra kooperacyjna dla dzieci od 3 roku życia

Rozwija: pamięć, w założeniu pomaga uporać się z lękiem przed ciemnością, uczy współpracy.

Rozgrywka: zadaniem graczy jest przegonić potwory do szafy. Potwory boją się dziecięcych zabawek, aby przegnać potwora należy znaleźć kafelek z zabawką, której się boi.

Plusy: jakość wykonania i cena

Minusy: nie wszystkie dzieci boją się potworów, może więc nie warto im tego podpowiadać.

Pomysły na modyfikacje: a gdyby tak zamiast przeganiać potwory do szafy zaprosić je do pokoju, aby się z nami pobawiły? Może i nie są zbyt ładne, ale za to mogą mieć przyjemne usposobienie. Ta modyfikacja wymaga znajomości dziecka i jego potrzeb.

Dziękuję za uwagę. Jestem bardzo ciekawa innych gier oraz nowych pomysłów na modyfikacje już znanych, sprawdzonych tytułów.

Zapraszam do komentowania!