style wychowawcze styl permisywny

Style wychowania – styl permisywny

Dziś kolejna odsłona stylów wychowania. Wcześniej opisaliśmy styl autorytarny, który wiąże się ze stosowaniem wielu sztywnych zasad i oczekiwaniem od dzieci bezwzględnego posłuszeństwa. W tym artykule opisujemy permisywny styl wychowania, który jest przeciwieństwem stylu autorytarnego. Co to jest styl permisywny?

Co to jest styl permisywny

Ten styl wychowania Schaffer (2015) określa jako akceptujący, ale też pozbawiony zasad, gdzie rodzice nie sprawują kontroli nad zachowaniem dzieci. Rodzice permisywni określani są jako kochający i emocjonalnie wrażliwi, ale nie dostarczają dzieciom struktury i stwarzają nieprzewidywalne otoczenie (Vasta 2004).

Style wychowawcze styl permisywny
Style wychowawcze styl permisywny

Styl permisywny – konsekwencje

Okazuje się, że dzieci rodziców permisywnych pod pewnymi względami przypominają dzieci rodziców autorytarnych – są impulsywne, niedojrzałe i poza kontrolą (Vasta, Haith, Miller 2004). Klasyczne Badania Baumrind (1967) wykazały, że dzieci te mają niskie kompetencje poznawcze i społeczne, a w okresie dorastania charakteryzują się słabą samokontrolą i niskimi osiągnięciami szkolnymi. Wśród tych dzieci częściej odnotowuje się przypadki sięgania po narkotyki aniżeli w przypadku młodzieży z rodzin autorytarnych lub rodzin o zbalansowanym podejściu do wychowania (Schaffer 2015), chociaż niektóre badania pokazują, że styl permisywny oraz zbalansowany chronią przed używaniem substancji przez młodzież, w przeciwieństwie do stylu autorytarnego, który sprzyja sięganiu po narkotyki (Calafat i wsp. 2014).

Współczesne badania nad nawykami żywieniowymi dzieci pokazują też, że dzieci rodziców permisywnych w porównaniu z dziećmi z rodzin zbalansowanych i autorytarnych są bardziej wybredne (tzw. niejadki) i mają wiele niezdrowych nawyków związanych z jedzeniem (Podlesak 2017).  Ostatnie przeglądy badań pozwalają przypuszczać, że permisywne rodzicielstwo sprzyja zachowaniom eksternalizacyjnym czyli agresji, trudności w kontrolowaniu emocji, nadpobudliwości oraz nadaktywności  (Pinquart 2017). Co to oznacza w praktyce? Jane Nelsen w swojej książce „Pozytywna Dyscyplina” opisuje negatywne konsekwencje pobłażania i rozpieszczania najmłodszych dzieci w rodzinie, które moim zdaniem mogą się również odnosić do dzieci z rodzin permisywnych.

Pozytywna Dyscyplina, Jane Nelsen
Pozytywna Dyscyplina

Oczekiwanie od świata, że spełni nasze zachcianki zawsze skutkuje potwornym rozczarowaniem. Niektórzy, aby uniknąć tego rozczarowania rezygnują z praktycznie każdej aktywności, zawsze bowiem istnieje ryzyko „porażki”, czyli takiego wyniku spraw, który będzie odbiegał od ideału. W związku z tym, że ideały są niezwykle rzadkim zjawiskiem takie osoby są skazane na tkwienie po uszy w rozczarowaniu. Los nie do pozazdroszczenia. Niektórzy nigdy nie przekonają się, że błędy są niczym więcej jak wspaniałą okazją do nauki, a to bardzo przykre, ponieważ mocno utrudnia rozwijanie potencjału.  

Na koniec zostawiam kolejną myśl Jane Nelsen.

Pozytywna Dyscyplina, Jane Nelsen
Pozytywna Dyscyplina

Posłuchaj na Spotify naszego Podcastu o zdrowiu!

Jeśli uważasz nasze treści za wartościowe podziel się nimi z bliskimi osobami lub napisz komentarz lub uzupełnij ankietę. To pomaga nam zwiększyć zasięg i dotrzeć naszym materiałom do szerszego grona odbiorców, dla których dbanie o zdrowie jest ważne.

Jeśli chcesz jeszcze lepiej dbać o zdrowie dołącz do naszej bezpłatnej grupy facebookowej gdzie otrzymasz od nas w prezencie więcej materiałów i wsparcie społeczności. Zapraszamy Cię także do polubienia naszej strony na FB, dzięki temu będziesz na bieżąco ze wszystkimi naszymi publikacjami. Posłuchaj też naszego Podcastu o Zdrowiu na Spotify.

Wnioskami i pytaniami możesz się z nami podzielić w komentarzach. Odpowiadamy zwykle we wtorki i piątki. A tymczasem bądź zdrów! Bądź zdrowa!

Bibliografia:

Schaffer D, Kipp K Psychologia rozwoju od dziecka do dorosłości. Gdańsk 2015, Harmonia Universalis.

Vasta R., Haith M.M., Miller S.A., Psychologia dziecka, WSiP, Warszawa 2004.

Podlesak, A. K., Mozer, M. E., Smith-Simpson, S., Lee, S.-Y., & Donovan, S. M. (2017). Associations between Parenting Style and Parent and Toddler Mealtime Behaviors. Current Developments in Nutrition, 1(6), e000570. doi:10.3945/cdn.117.000570 

Pinquart, M. (2017). Associations of parenting dimensions and styles with externalizing problems of children and adolescents: An updated meta-analysis. Developmental Psychology, 53(5), 873–932. doi:10.1037/dev0000295 

Calafat, A., García, F., Juan, M., Becoña, E., & Fernández-Hermida, J. R. (2014). Which parenting style is more protective against adolescent substance use? Evidence within the European context. Drug and Alcohol Dependence, 138, 185–192. doi:10.1016/j.drugalcdep.2014.02.705 

Tagi: Brak tagów

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola oznaczone są *